Alle begin is moeilijk(cliché)
Alle begin is moeilijk. Dat is een eeuwenoude waarheid die maar weer dubbel en dwars is boven komen drijven.
Uiteraard was ik woensdagavond al weer veel te laat terug van mijn ouders. Gezelligheid kent geen tijd. Lang na middernacht (half 2) kwam ik thuis en na nog een laatste biertje(hoor vaak zeggen in hardloopkringen; koolhydraten stapelen ) kon ik rond 2 uur de slaap vatten.
Valt me nu wel op dat bij de smileys die ik zie in het overzicht er geen hardloper tussenstaat. Die hebben we in whatsapp wel.
Om in het midden van de nacht te trainen leek me niet zo goed idee. En vanwege mijn vroege dienst zag ik het ook niet zitten om voor mijn werk te beginnen.
Beter op tijd op het werk zodat vroeg thuis om 'savonds een grote start te maken dan het halfbakken 'sochtends te doen.
Oke, het kan natuurlijk ook wel iets van uitstelsyndroom zijn, maar goed.
Op het werk werd al wel gesproken over de challenge. Dat ik al een aantal dagen achterloop.
Een andere collega vroeg of het mogelijk is om een challenge te volgen via email. Dus als iemand een blog of een tijd toevoegd aan de challenge dat je dan een mailtje kan ontvangen als je hebt aangegeven interesse te hebben. Voor zover ik weet is dat er niet, maar ik kan natuurlijk wel iedere keer een link op facebook zetten als er weer een nieuwe blog is of gewoon 1x in de zoveel tijd.
Naar verwachting zal de ratio der blogs wel aflopend zijn naar gelang de challenge voortduurd. Ik ken mezelf een beetje.
Ondertussen toch maar besloten om er 558 kilometers van te maken en afgelopen maandag ook maar mee te laten tellen. Het voelde toch niet helemaal goed gezien de naamgeving der challenge. Gaat dan toch wat aan je geweten knagen
Enfin na het werk op tijd thuisgekomen. Astma medicijnen ingenomen. Want als ik meer hardloop ben ik ook consequenter met de medicijnen. Want anders merk je het meteen. Handige bijwerking van het hardlopen.
Na het eten even op de bank om het eten juist te laten zakken. Utopia gekeken.
Omgekleed en de stof afgeblazen van de loopmaatjes en ze aangetrokken.
Waar zo een Roparun al niet goed voor is. Eindelijk heb ik een korte broek met een ruime zak waar zowel telefoon, dextro, rijbewijs en medicijnen in kunnen welke ook af te sluiten is met een rits. Dank je wel sponsor voor deze kleding. Als shirt heb ik gekozen voor de damloopshirt van vorig jaar.
Ik weet het, begin dus niet helemaal bij het begin want in september heb ik nog wel de dam tot damloop gelopen. Maar goed na Heemstedeloop dus 8 maanden niet meer gelopen.
Tijdens Utopia was ik al wel met Hardlopen bezig nl een nieuwe workout in mijn Garmin Forerunner in te stellen.
Beginnend met 1KM op 9KM/U vanwege rustig warmlopen.
Dan 2 minuten rust voor rek en strek oefeningen.
Daarna 500 meter tussen de 11.0KM/U en de 11.5KM/U.
Vervolgens nog een uitloopje van tussen de 11.0KM/U en 11.6KM/U tot de rondeknop wordt ingedrukt. (Vooral bedoeld als ik toch een hele KM kan lopen).
En dan 99x de laatste 3 stappen beginnende bij 2 minuten rust.
En daar stond ik zomaar weer op de dijk bij mijn vertrouwde startpositie, onder de lantarenpaal. Denkend aan al die keren, lang geleden, dat ik hier een training begonnen ben.
De KM op 9KM/U warmlopen gingen niet vanzelf en waren al best vermoeiend. Ik merkte duidelijk dat ik mijn lichaam wel weer tot de orde moest roepen om te laten doen wat ik wil en dat tegenspraak niet wordt geduld.
Na de rek en strekoefeningen begon dan de eerste poging om 500m te lopen op 11Km/U of meer. Opvallend genoeg viel dat me erg mee. Wel bleef de Garmin zeuren, vooral de eerste 200 meter van elke poging, dat ik rustig aan moest doen, en daar had tie eigenlijk wel gelijk in.
Een nette 2 minuten en 36 seconden later was deze opdracht al gelukt. Yes mijn eerst halve kilometer van de challenge die mee mag tellen is een feit.
Na de 2 minuten rust meteen weer verder gegaan met de nieuwe poging en ondanks een vervelend vliegje bijna vastgeplakt op mijn huig, erg lastig als je geen water hebt, ging de 2e halve kilometer op 11.3KM/U. Dat leek allemaal ook te makkelijk te gaan en inderdaad was dat ook zo.
De 3e poging ging het mis, kwam in ademnood en mijn lichaam protesteerde veel te veel zodat ik, als watje, toch toegaf na 239 meter dat ik een loser ben en gaf de poging op.
Kennelijk was het toch te veel gevraagd om telkens 2 minuten rust en dan weer een halve kilometer te rennen.
Maar luisteren naar je lichaam is ook belangrijk dus toch maar rustiger aan doen. Besluit genomen om dus tussen elke poging een poging over te slaan. Dus op de horloge heb ik dan dus tussen de pogingen 2 minuten rust, 500 meter wandelen (al blijft die wel zeuren dat ik harder moet lopen ) en dan nog eens 2 minuten rust.
Blijkbaar was mijn besluit goed want de volgende 500m poging haalde ik netjes in 2:42.34. En ondertussen wandelen op de dijk is ook geen straf.
Komt van alles tegen naast de mooie wijde uitzichten' fietsers, fietsers die bij de roeiboten horen van de roeivereninging, andere hardlopers die netjes groeten, racefietsen die voorbij zoefen(toch vaak niet groetend, maar dat is wel vaker een besproken onderwerp), mensen met honden en heb zelfs ook nog een enkele skeeleraar gezien.
Vissers die langs de kant zitten wil ik ook nog opmerken. Zelfs met warme jas aan, al vond ik het al warm genoeg en zelfs ook wat benauwend. Maar weet niet of dat door mijn Astma komt of dat het ook echt in het weer zo is.
Er gingen ook al veel gedachten door mijn hoofd tijdens dit wandelen. Hoe vaak heb ik hier al niet getraind, "vroeger" kon ik dit allemaal achter elkaar hardlopen, gaat de challenge wel lukken of niet, zit het stoppen tussen de oren, maar het meest waar ik over zat te denken hoe de route verder moest na Edam. Ging ik verder met mijn standaard 20KM rondje dus rechtsaf of ga ik bij Edam linksaf richting Middelie?. Uiteindelijk gezien de tijd toch maar voor Middelie Kwadijk route gekozen. Is toch maar 8KM korter.
Het meest opvallende van mezelf vind ik echter dat ik zo snel de tel kwijtraak van hoe vaak een poging van 500m is gelukt. Maar gelukkig houdt horloge dit netjes bij en ik zeg altijd wat ik kan opzoeken hoef ik niet te onthouden.
Maar goed na 3 geslaagde pogingen op een rij(totaal dus 5) ging het toch weer een keer mis na de wending der route richting Middelie over het bruggetje bij Edam.
170 meter, maar wel op een snelheid van 12.6KM. Dus gewoon mezelf weer niet in kunnen houden om de hele afstand vol te houden.
Opvallend hoe je dan boos op jezelf kan worden dat het toch niet lukt. Maar die boosheid ben ik even voor Middelie juist gaan gebruiken om mezelf op te peppen voor de volgende poging. Dus die laatste 2 minuten voordat de nieuwe poging voor halve kilometer op 11 begint ben ik gaan gebruiken om mezelf op te peppen, gelijk een boxer voordat die de ring in gaat. En ik moet zeggen dat werkt uitermate goed.
Tegen mezelf blijven herhalen, van kom op je bent toch geen watje, zwakkeling, wat is nu 500m, de hele wereld kijkt mee, wat zullen ze op je werk zeggen, zijn maar 400 stappen, kom op ben jij nu diegene die een PR heeft op 5KM op iets van 11,4 en je kan nu nog geeneens 500M, de harlopers waarmee ik voorheen wel trainde zullen je nog uitlachen zo een klein ukkestukje dat is, je kunt het gewoon en het is helemaal niet moeilijk, vooral doorgaan en niet zeuren, kom op zeg je bent toch nog niet 50, wat stellen die 500m nu eigenlijk voor, kom op nou (denkend aan een bepaalde reclame). En zo nog wel meer van die teksten die ik tegen mezelf op een boze manier zeg om mezelf vol te pompen met adrealine.
En met succes! Tijdens het hardlopen blijven mezelf aan te moedigen. Letten op ademhaling, kin op de borst, netjes lopen, let op de afwerking, recht op lopen, nette houding, tak-tak-tak-tak-tak gaan met die voeten. Ik hoor in gedachten de trainer van de loopgroep waar ik ooit meetrainde, en zeker weer ga doen als ik weer een beetje op peil ben, de aanmoedigingen roepen en in zijn handen klappend tak tak tak roepend om het tempo der stappen aan te geven.
Ook tel ik mijn stappen, begin met 1-234 2-234 3-234 maar na 11-234 schakel ik over op de 4 stappen op een-en-twin-tig uund so weiter. Ontdekt dat die 500 meter in 400 stappen is te doen dus hoef maar te tellen tot 100-234. Tussendoor kan ik mezelf dan ook aanmoedigingen geven van je bent al op 30%, op de helft, kom op nog 30 stappen en meer van dat soort uitspraken.
En al met al werkt deze formule, peptalken, stappen tellen en jezelf blijven aanmoedigen, al dan niet met trainer in gedachte, wel heel goed. Toch uiteindelijk weten af te sluiten met 8 geslaagde pogingen om 500 meter op 11KM/U te doen. De eerste 4KM van de 558 kilometer zijn binnen. En ook geen mislukte pogingen meer gehad.
Rustig weer gewandeld naar het beginpunt van de route. Uiteindelijk toch 12,34KM afgelegd, ondanks dat daar maar 4KM hardlopen uit voortgekomen is.
Thuis koffie genomen.
Heb mijn vrouw ondertussen ingelicht over de challenge, had ik nog niet gesproken sinds het idee mij ontsproten is. Staat me weer netjes.
Vervolgens de looptijd overgeladen naar Looptijden.nl, komt u wel bekend voor neem ik aan, en de looptijd aan deze challenge gekoppeld.
Leuk dat je bruto en netto tijd kan aangeven al staat het wel raar dat ik 12.3KM heb afgelegd bruto met 1 uur en 45 minuten maar uiteindelijk daar maar 20 minuten (excl mislukte pogingen) hardlopen en 4KM van tellen.
Het is niet anders. Deze verdeling zal naar verwachting door het trainen wel steeds beter worden. Ik moet ook nog wat KM's inhalen om gemmiddeld bij de 3KM /dag uit te komen.
Wel raar dat er nu staat dat ik over tegel Middelie al 9KM heb gelopen en dat ik op de 7e plaats sta. Dit is meer wandelen geweest dan hardlopen. Maar ik kan nog nergens vinden hoe je dit weer kan aanpassen zodat e.e.a. weer een stuk eerlijker is.
Maar het begin is er. Heb een goed gevoel over de challenge.
Ik ben trots op mezelf dat ik het toch maar geflikt hebt. Denkend aan een collega roep ik 'Het is in the pocket'
Die kunnen ze me niet meer afnemen die 4KM.
Maar helaas hier luistert er niemand meer naar me. Vrouwlief is al naar bed, om 1 uur is dat niet verwonderlijk.
Ik ga douchen en haar achterna.
Weltrusten en tot de volgende blog
Vrolijke groet