*Lopen in de vakantie: follow the trail*
(Dit blog verscheen eerder op hardloopblog LeukeLoopjes : Leukeloopjes@wordpress.com)
Hardlopen op een verharde ondergrond of in het bos, het zijn de meest voorkomende manieren van trainen.
Een aanrader is om trainingen goed te variëren wat betreft ondergrond. Dit helpt je om meerdere (o.a. kleine voet) spieren gelijkmatig te ontwikkelen en blessures te voorkomen.
Er staan twee trails op de planning, dus trail running (rotspaadjes, steile hellingen, modderpaden, grasvelden of zand) is iets waar ik me de komende tijd weer op ga richten. Hardlopen op een verharde ondergrond of in het bos, het zijn de meest voorkomende manieren van trainen.
Ook de trail des Lutins (ook wel kabouter trail of La Chouffe trail genoemd) is een mooie bron van inspiratie. Een aantal loopmaatjes volbracht deze trail onlangs in de Ardennen.
leuke loopjes op het strand
Zelf bezocht ik het strand bij Kijkduin, en liep deels op het parcours waar de pittigste (leuke) loop waaraan ik (vorig jaar) heb mee gedaan weer is gehouden: de Beach Run.
Deels op blote voeten (de ultieme training) en een deel met de stoute schoenen aan deed ik een loop van 10 kilometer door duinpannetjes, en strand (zowel het mulle als harde gedeelte).
Limburgse (vakantie)park loop
Een paar dagen later was ik in Vaals (Zuid-Limburg) waar een mekka aan trail-paadjes voorhanden is
. Op mijn eerste training was het s’morgens vroeg al heel warm (
25 graden en oplopend). Na een een kilometer op het vakantiepark te hebben gelopen (zigzaggend door scherpe bochten, nauwe paadjes en steile hellingen) kwam ik bij het hek dat om het park lag. Helaas had ik de verkeerde sleutel bij me en moest weer terug. Gelukkig ben ik niet voor een gat te vangen (zat er nou maar een gat in het hek
, dus ik keerde om richting een ontsnappingspaadje dat ik de avond tevoren had ontdekt. Voorbij mijn vakantiehuisje kwam ik langs een uitgesleten grindpad dat tussen een golfbaan en een akker liep.
Met een behoorlijke vaart liep ik naar beneden. Het was hier een stuk lager en koeler. Ik sprong over een stroompje het park uit (dit springen viel wel mee, het stroompje was 30 centimeter breed). Een aantal Duitse wandelaars keken verschrikt op hoe deze stuiterende trailrunner uit de bosjes op een brede weg terecht kwam.
Bij een watervalletje en een boerderij /slot dat tot beschermd cultureel erfgoed was bestempeld moest ik helaas weer omkeren, want ik zou om 9.30 terug zijn voor een gezamenlijk ontbijt.
Op mijn looptijden-app hoorde ik de coach-stem zeggen: “Lekker bezig je hebt er al weer 4 kilometer op zitten”. Ik zag bovendien op het scherm van mijn iPhone dat ik in noordelijke richting was gelopen. Liever had ik zuidelijk of oostelijk gelopen om de Belgische of Duitse grens te passeren.Maar dat kon natuurlijk ook nog op een volgende dag.
Terwijl ik het zelfde pad weer terug liep, op weg naar mijn ontbijt, kon ik nog net een andere hardloopster ontwijken, die de bocht om kwam lopen. Ze liep ook met snelle pas het park uit. Terwijl ze me groette wist ik waar ze heen ging: follow the trail!
